وبلاگی درباره دیدگاههای من درباره خداوند و قرآن و جهان و زندگی است. از زمانی که قرآن را به فارسی میخوانم کمی فهمیده ام خداوند چه می گوید.
بازدید امروز : 3
بازدید دیروز : 4
کل بازدید : 52962
کل یادداشتها ها : 12
بنام آن والا، آن با وفا، آن توانگر، آن بى نیاز، آن مهربان، آن پسندیده، آن پاکیزه، آن پدید آرنده، آن نیرومند، آن سرپرست
شب قدر شبی است که باید همگی آنرا قدر بدانیم و قدر آنرا بدانیم. شب قدر از هزار ماه ارزشمندتر است. یکی از کارهایی که بسیاری از ما در این شب می کنیم، خواندن دعای «جوشن کبیر» است. این دعا یکی از زیباترین دعاهاییست که من تا کنون دیدهام. زیباترین از جهتی که در آن نزدیک هزار نام و تعریف از خداوند بزرگ در آن گنجانیده شده است:
در این دعا نزدیک 100 بار از خداوند درخواست می کنیم که ما را از آتش دوزخ رهایی بخشد. آتشی که همه انسانها در آن خواهند افتاد و هر کسی که شایستگی آنرا داشته باشد از آن نجات و رهایی داده خواهد شد.
در اینجا من نکتهای را دیدم که بهتر دیدم در این یادداشت بصورت کوتاه به آن بپردازم:
آیا براستی نیاز است که ما هزار بار خداوند را به نامها و صفات گوناگون صدا بزنیم؟ هر چند که خداوند به زیباترین گونه در این دعا وصف گشته، آیا براستی ما متوجه هستیم چه میخواهیم؟ پرسشی دارم: تنها خط بردن دعای «جوشن کبیر» از تلویزیون یا در مسجد یا در .... ما را به چه می رساند؟
همه چیز را در یک چیز خلاصه کنم: برای درخواست از آن خدایی که من می شناسم، نیازی نیست که 1.000 بار او را صدا بزنیم. اوست از رگ گردن به ما نزدیک تر. اوست که هر گونه سخن ما را می شنود. اوست که افکار و پندار ما را می داند. از نظر من بهتر است که بجای اینکه 1.000 بار خداوند را به نامهای زیبایش بخوانیم، یا حداقل در کنار اینکار، کمی (و نه هزار بار) به خود بپردازیم و خود را اصلاح کنیم. در این شبها بهتر است کمی بیشتر کارنامه گذشته خود را ورق بزنیم. نکتهای که می خواهم بگویم این است که ما بهتر است کمی گیرندههای خود را تقویت کنیم، فرستنده نیازی به 1.000 بار صدا زدن ندارد. فرستنده با کوچکترین سیگنالی از جانب ما واکنش نشان می دهد. این ما هستیم که ممکن است آنها را دریافت نکنیم. بهتر است کمی به گیرندههای خود دست بزنیم! گیرندهها را بهتر است کوک تر کنیم!!!
چند نفر از ما (کسانی که دعای جوشن کبیر را خط می برند و یا می خوانند) می دانند که خدا را به چه نامهایی می خوانند؟ چند نفر از ما به صفاتی که از خداوند گفته می شود دقت می کنند؟ آیا بهتر نیست بجای خط بردن چنین دعای زیبایی کمی به معنی آن توجه کنیم؟ آیا بهتر نیست معنی زیبای فارسی آنرا بخوانیم تا بدانیم چه می گوییم؟ آیا بهتر نیست کمی بیشتر به خود بنگریم؟ آیا به نظر شما خط بردن دعای «جوشن کبیر» و دنبال کردن صدای خواننده آن، ثواب دارد؟ آیا چنین کاری «بهانهای» است یا «بهایی» برای رفتن به بهشت؟
در پایان من فکر می کنم ما کمی «عربی زده» شدهایم. فکر می کنیم چون به زبان عربی است «مقدس است»!!! پس باید آنرا به همان صورت بخوانیم!!! کمی از اصل مطلب دور افتادهایم. من فکر می کنم کمی داریم راه را گم می کنیم. بهتر است که بجای خواندن دعای «جوشن کبیر»، معنی فارسی اش را بخوانیم تا بدانیم چه می گوییم. بهتر است کمی بیشتر به گیرندههای خود برسیم.